Әдәплелек иленә сәяхәт

Укучылар, бүген без әдәплелек турында сүз алып барачакбыз.

Халкыбыз элек-электән “чисталык”, “пөхтәлек”, “кыюлык”,”батырлык” төшенчәләрен еш кулланган, шул сыйфатларны тупларга тырышкан. “Батырлык” сүзе белән бергә “чисталык”, “пөхтәлек”, “җыйнаклык” сүзләре янәшә куелган.

Сезнең кыю, куркусыз рыцарьлар турында ишеткәнегез бардыр.Алар моннан 700-800 еллар элек яшәгән.Сугышка әзерләнгәндә дә, кунакка барганда да тимер күлмәк , тимер башлык, тимер итекләр кигәннәр. Чөнки ул чорда кешеләр теләсә нинди бәхәсне хәнҗәр яки кылыч белән сугышып хәл иткәннәр.Үзенә куркыныч янамаган йорт бусагасында, рыцарь шлемын кулына тота һәм хуҗага: “Син миңа куркыныч түгел, шуңа күрә баш киемемне салып керәм”, – дип әйтә торган булган.