Эссе "Минем педагогик осталыгым"

Хәзерге мәктәп, укыту һәм тәрбия системасы бала шәхесендәге эшчәнлеккә кирәкле сыйфатлар булдыру мәсьәләсе белән тирәнтен шөгыльләнә. Укытучыда педагогик осталыкның торган саен әһәмияте арта баруы шуның белән аңлатыла да инде. Моны хәл итү өчен, укытучыдан актив педагогик эзләнү, аның эш тәҗрибәсендә үстерелешле укыту технологиясе принцибына нигезләнгән билгеле бер методик система булдыру таләп ителә. Бу системаның төп максаты – шәхес тәрбияләү, бәләкәйдән үк баланы шәхес итеп күрү, аның сәләтен күрә белү, аны үстерүгә ярдәм итү, иҗади баскычка күтәрү.

Мәктәп, балачак һәм белем иле – ул бер серле дөнья. Ә укытучы исә шул белем иленә юл күрсәтүче, әйдәп баручы бер олы зат. Ничек итеп, нинди юллар, ысуллар һәм алымнар белән булган белемеңне балалрга сеңдерергә? Ничек итеп, бу авыр заманга каршы торырлык, көн итәрлек заманча белемле шәхесләр тәрбияләргә?